اثر عبادت، انسان همواره به یاد خداوند است و در همه کار به او توکل می‌کند. او بهترین یار است و از احوال بندگانش آگاه. یاد پروردگار در هر کاری به آن کار معنویت می‌بخشد و معنویت، آرامش را به همراه می‌آورد.
انسان با عبادت فردی، تسلط بر خواهش‌های نفسانی را می‌آموزد. غلبه بر نفس خود، راه بزرگ غلبه بر بسیاری از مشکلات است. انجام دادن عبادت‌های جمعی نیز به همبستگی اجتماعی استحکام می‌بخشد. بنابراین عبادت‌های فردی و جمعی تاثیر زیادی بر از بین بردن استرس یا همان فشار روانی می‌گذارد. آن چه ذکر آن ضرورت دارد این است که عبادت مومن فقط برای رها شدن از مشکل‌ها نیست بلکه چون عبادت را می‌داند و خداوند را شایسته نیایش می‌شناسد، او را می‌پرستد و در پرتو این پرستش نماز، در تقویت روحیه مثبت اندیش نیز دخالت دارد.و در سایه نماز و قرب به خدا افسردگی از انسان رخت بر می بندد .،و همچنین اثر عبادت در تسکین آلام روحی مؤثر است و روحیه ی امید و نشاط و شادابی را در انسان به وجود می آورد .و تمامی این مسائل میسّر نیست مگر در سایه راز و نیاز و نماز با خالق هستی. هنگام راز ونیاز و قرب به خداست که انسان،نسبت به گذشته، حال و آینده خود امیدوار می شود و در ایجاد روحیه ی مثبت اندیشی او دخالت دارد.

در هنگام توسّل و تعبّد به خداست که تمام مشکلات، دلهره ها و افسردگی ها که ناشی از مشکلات روزمره یا بیماریهای روحی و روانی است،از انسان رخت بر می بندد. در این تحقیق سعی شده تا از منابع مختلف و دست اول برای رسیدن به هدف و مقصود اصلی پژوهش استفاده گردد. مثلاً از منابع روایی ، تاریخی، اخلاقی،تفسیری،روان شناسی و…. روش انجام رسیدن به این تحقیق،به صورت کتابخانه ای و فیش برداری از مطالب بوده است.  به آرامش می‌رسد.

برجسته ترین اثر عبادت ، رسیدن به آرامش روحی و روانی است. زیرا نماز موجب زنده شدن یاد خدا در دل هاست. یاد خدا ریشه تمام خوبی ها و زیبایی هاست. یاد خدا گنجینه ای است در دل ها عاشق، که شیرین ترین، میوه آن، آرامش دلهای ناآرام و پرتلاطمی است که در دریای غم و غصه فرو رفته و در پی نجاتند.