روستای کندوان بهترین گزینه ایرانگری در تابستان ، روستایی عجیب و غریب است که در ایران لنگه ندارد. ۱۱۷ خانواده این روستا در دل کوه‌ زندگی می‌کنند و دیگر کجای دنیا می‌شود این تجربه ناب را داشت و آدم‌هایی را دید که خانه‌هایشان در دل کوه کنده شده؟

نشانی: از تبریز باید وارد جاده آذرشهر شوید و بعد از گذراندن شهرک سهند، به روستای کندوان برسید.

روستای کندوان منطقه‌ای کوهستانی با مراتع بسیار است که هوای خنکی دارد، با کوچه پس کوچه‌هایی ساکت و بالکن‌های پرگل جلوی بعضی از خانه‌ها و همه اینها برای مایی که در زندگی‌مان دیدن این چیزها کم پیش می‌آید حیرت‌انگیز است.

روستای کندوان که به دلیل گدازه‌ها و مواد مذاب به جا مانده از دل آتشفشان و همچنین دخالت آدم‌ها در طی سال‌ها به این شکل و شمایل درآمده، روستایی مخلوطی شکل است که به خاطر کله قندی بودن و شباهت خانه‌هایش به کندوی عسل به این نام معروف شده.

سازه‌های سنگی با شکل‌های افقی، ستونی، مخروطی و هرمی شکل که بعد از عقب نشینی حوضه دریاچه کندوان سر از خاک  برآوردند، نمای اولیه روستای کندوان هم نمایان شد. مخروط ها بعد از اینکه از دل آب بیرون آمدند، به صورت پله پله تا بالای کوه را پوشاندند. این مخروط های نرم در دوره‌های نخستین زمین شناسی، زمانی که هنوز پوسته زمین سرد نشده بود، در اثر جابه جایی کوه ها و فشارهای ناشی از این موضوع به صورت طبقه طبقه از محیط اطرافشان جدا شدند و فرم گرفتند.

کندوان یکی از 3 روستای صخره‌ای جهان است که موجب جذابیت بی نظیر آن شده است.

صخره های کله قندی و غارهای دستکن انسانی به عنوان خانه های مسکونی مورد استفاده قرار می گیرد که همین امر باعث خلق یکی از شگفت انگیزترین روستاهای صخره ای جهان شده است.

بنای خانه‌های این روستا از نوع معماری صخره ای و به شکل مخروطی یا کله قندی می‌باشد که برخی از باستان شناسان قدمت این روستا را به دوره های پیش از اسلام نسبت می‌دهند.

در دل این تپه‌های بلند که ارتفاع بعضی از آنها به 40 متر می‌رسد صدها آغل، انبار و اتاقک حفر شده که بسیار دیدنی است.

کندوان در اثر فعل و انفعالات آتشفشانی کوههای سهند، یک منظره‌ای بینظیر را در یکی از خوش آب و هواترین نقاط ایران ایجاد کرده است.

توده ها و گدازه های مذاب آتشفشانی، به وسیله باد، برف و باران در طی هزاران سال متمادی شکل گرفته و به فرم کران درآمده است.

کندوان منطقه‌ای ییلاقی از رشته کوه های سهند است که مراتع سرسبزش عشایر زیادی را به آن جا می‌کشاند.

آنچه به کندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسکونی در درون توده های مخروطی و هرمی شکل صخره ای است. روستاییان کندوان داخل این توده ها برای خود خانه مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ایجاد کرده‌اند.

این شکل‌ها که از جنس خاکسترهای آتشفشانی بودند، حالت نرمشان را به مرور زمان تا اندازه‌ای حفظ کردند، به صورتی که به راحتی با ضربه‌ای ساده، سایش باد و بارش برف و باران تغییر حالت می‌دادند. اینطوری بود که طبقات، پله‌های روستا و لایه‌های کله قندی (که به آن کران نیز می‌گویند) کم کم به شکل امروزی درآمدند و مناسب برای کار دست ادم‌ها و ساخت خانه شدند.

تنها روستای صخره ای و مسکونی جهان است. روستایی که خیلی از سال خورده هایش می گویند فقط زیر همین سقف های سنگی، یا به قول خودشان «گایا» خوابشان می برد. احتمالا سابقه ی سکونت در اینجا به زمان حمله ی مغول ها بر می گردد که اهالی روستا به آن پناه آورده اند، اما همین جا ماندگار شده اند. تقریبا همه ی خانه های این راستا شبیه سکونت گاه های اولیه ی انسانهاست و همه آنها مخروطی شکل هستند. اینجا یک موزه ی کوچک مردم شناسی هم دارد که بعضی از اسباب مرتبط با زندگی مردم کندوان را در آن به نمایش گذاشته اند. حدود یک کیلومتر روستا هم در سمت چپ جاده خانه هایی شبیه خانه های کندوان به نان «هیله ور» وجود دارد.

ارتباط طبقات بالایی کران‌ها با خارج، از طریق پلکان های بسیار زیبایی از بدنه خود کران تامین گشته است. طبقه همکف، اکثرا اصطبل بوده و طبقات دوم و سوم و چهارم به عنوان سکونت‌گاه استفاده می‌شود. در بعضی موارد از طبقه چهارم به عنوان انبار نیز استفاده کرده‌اند.

آبریزها اکثرا در کنار معابر و در خارج از کران ها و محیط مسکونی قرار داشته و هر چند خانواده به طور مشترک دارای یک آبریز هستند. آبریزها اکثرا دارای چند محل نشیمن و انباره می‏باشد که بستگی به شیب زمین دارد.

به دلیل قطر و ضخامت زیاد کران‌ها، ایجاد نورگیر در طبقات پایین کار بسیار مشکلی است، بدین مناسبت نورگیرها اغلب در طبقات بالا واقع شده‌اند. جنس پنجره‌ها از چوب بوده اغلب به شکل شطرنجی و در آنها قطعات کوچک شیشه تعبیه شده است.

روستای کندوان دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیا می‌باشد و کران مسجد یکی از بزرگ‌ترین کران‌های روستا را تشکیل داده است. به دلیل شکل مخروطی خاص، اغلب کران‌های دارای طبقات مختلف، از داخل با یکدیگر ارتباط ندارند، کران ها عموما دارای دو طبقه بوده و در بعضی موارد سه و حتی چهار طبقه نیز در آ نها ایجاد کرده اند.

محصولات این روستای جذاب و تاریخی :

از محصولات این روستا می‌توان به عسل، گردو، گیاهان دارویی، دوشاب (شیره انگور)، عسل و بادام را برشمرد. همچنین گلیم، جاجیم و روسری‌های کلاقه‌ای از صنایع دستی تولید شده در این روستا می‌باشد.