در یکی از شلوغترین خیابان های پایتخت در خیابان نوفل لوشاتو کوچه ای عجیب غریب  یک کوچه قرینه لولاگر قرار گرفته که از شکل و شمایل متفاوتی نسبت به دیگر کوچه ها برخوردار است. این کوچه لولاگر نام دارد و به کوچه قرینه پایتخت نیز معروف است.

کوچه قرینه لولاگر در خیابان نوفل لوشاتو کوچه عجیب و غریبی است. اول و آخرش در دارد و همه ساختمان‌ها در آن شبیه به هم و قرینه هستند، به همین دلیل هم به آن متفاوت‌ترین کوچه پایتخت می‌گویند. می‌روید خیابان حافظ که تعدادی از قدیمی ترین هتل های تهران هم نزدیکش است، وارد خیابان نوفل لوشاتو که سفارت فرانسه و ایتالیا هم آنجاست، می‌شوید، ۵۰ متر می‌روید و به کوچه لولاگر می‌رسید، جایی که هنوز ساختمان‌های آجری با بهارخواب‌های دل انگیزش به قوت سابق درآن باقیست. جایی که پای ساختمان‌های مرتفع هنوز به آن بازنشده و حتی ساکنانش هم، همان ساکنان قدیمی‌اند، مگر ساکنان ارمنی‌ و جوانترها که حالا بعضی‌هایشان رفته‌اند خارج و مگر بعضی از خانه‌ها‌ که خالی است و قرار است به بیمارستان مروستی اضافه شود.

اما ساختمان های قرینه در کوچه قرینه تنها جاذبه این کوچه نیستند، وقتی به انتهای کوچه می رسید می توانید یکی از اولین پیتزا فروشی های تهران و ایران را ببینید که در سال ۱۳۴۰ افتتاح شده است و به پیتزا داوود معروف است وارد مغازه که می شوید پشت پیشخوان فردی ایستاده است که شما سفارش خود را به او می گویید و وظیفه اش نوشتن اسم شماست که در زمان آماده شدن صدایتان می کند. بعد از سفارش، در یک فویل آلومینیومی مقداری کالباس خرد شده مارتادلا به شما می دهند با چاشنی آویشن و سس قرمز، پیتزا های این مغازه محدود به چند نوع است و ساندویچ در آن فروخته نمی شود. ساختار فضا و نوستالژی خاص این مغازه مشتریان را به پیتزا داوود می کشاند. اگر مسیرتان اینجا باشد می بینید که صندلی های محدود داخل مغازه پر است و بیرون از مغازه هم مشتریان مشغول خوردن پیتزا هستند. چند سالی است که صاحب این پیتزا فروشی، آقا داوود به خاطر کهولت سن قادر به حضور در مغازه نیست و شاگردان ایشان مشغول به اداره این مغازه هستند. یادگاری های مشتریان پیتزا داوود برروی درب خانه مقابل مغازه به یادگار مانده است.

کافه ری را جاذبه دیگر این کوچه قرینه دیدنی می باشد. این کافه زمانی یکی از خانه های قدیمی کوچه بوده که توسط یکی از نوه های تازه از خارج برگشته لولاگرها بازسازی شده و به کافه تبدیل شده است. این خانه علاوه بر رستوران و کافه گالری نیز هست و در یکی از طبقات آن سفیر فرانسه زندگی می کند.

کافه‌ای که فضای دلنشین و پرنوری دارد و پنجره‌هایی بزرگ روبه حیاتی باصفا. ساختمان کافه ری‌‌ که زمانی یکی از خانه‌های قدیمی کوچه بوده، توسط یکی از نوه‌های تازه از فرنگ برگشته لولاگرها بازسازی شده، خانه‌ای که زمانی برای اهالی کوچه در حکم بچه کوچک و کر و کثیفی بوده که هر روز در کوچه بدو بدو می‌کرده و حالا بچه سربه راهی شده. خانه علاوه بر کافه رستوران، گالری هم هست و در یکی از طبقاتش سفیر فرانسه زندگی می‌کند. اگرچه قرار است به زودی بقیه خانه‌های کوچه لولاگر هم به شکل و شمایل همین خانه دربیایند. به زودی کوچه توسط شهرداری کف پوش می‌شود و نورپردازی همه جایش را روشن می‌کند، چون به قول آقا داوود این‌جا یک کوچه معمولی نیست.