سوغات ماسوله: مغازه های ماسوله پر است از سفال های آبی، کاسه های دیزی خوری ، پارچ و ظرف های مسی نیز در بیشتر مغازه ها پیدا می شوند.، خوراکی های محلی رنگارنگ ، یکی ترش یکی شیرین ولی همگی تازه منتظر هستند تا آن ها را امتحان کنی از جمله : گلپر ، لواشک و اگردک (شیرینی محلی). جوراب های پشمی ، گلیم ، چموش ، ابزار های فلزه ، چاقو و همین طور عروسک های کاموایی.از میان تمام این سوغاتی های گران قیمت اما عروسک های کاموایی و رنگی از همه محبوب ترند.زنان ماسوله با سرعتی باورنکردنی آن ها را بافته و با قیمتی مناسب می فروشند تا دست آخر یا گوشه ی اتاقتان قرار گیرد یا سوگولی و وسیله بازی کوچک ترین عضو خانواده شود.
سوغات ماسوله شامل:انواع چاقو و ابزار های فلزی – گره چینی – گیوه – گلیم بافی – جوراب بافی – عروسک بافی – روفرشی و دمپایی – اگردک (شیرینی محلی) و گلپر می باشد.
در بازار ماسوله خرید کردن که هیچ ، حتی تماشا کردن هم لذت دارد.تازه درست به مانند پاساژهای شهری طبقه هم دارد.بازار ماسوله در چهار سطح مستقل از هم قرار گرفته است که مغازه های دو طبقه تحتانی همگی ” یک طبقه “ هستند و مغازه های دو طبیقه بالایی همه ” دو طبقه “ هستند.
زبان مردم ماسوله، «موسلی» است که شبیه به زبان تالشی است. این زبان در واقع زبان مردم غرب گیلان و جنوب آذربایجان است. زبان تالشی ریشه در زبان گیلکی و مازندرانی دارد، ولی تفاوت میان زبان تالشی و گیلگی بسیار آشکار است. زبان تالشی بیشباهت به زبان اوستایی و کردی نیست، همچنین این زبان به آذری باستان هم نزدیک است.
آداب و رسوم
ایام محرم در روستاهای ماسوله با حال و هوای خاصی برگزار میشود و هیچ مداحی در این شهر بابت مداحی در شبهای محرم مبلغی دریافت نمیکند.
از دیگر مراسمهای خاص در ماسوله باید به مراسم «عروس گونه» اشاره کرد. این مراسم در بیشتر شهرهای استان گیلان برگزار میشود. این مراسم در واقع نوعی نمایش است که قبل از سال تحویل اجرا میشود. در این نمایش با آوازهای ریتمیک مفاهیم اخلاقی و آیینی آموزش دادهشده و بازیگران آنهم سه نفر هستند که شامل غول، پیربابو و ناز خانم میشود.
مراسم «گل گل چهارشنبه» از دیگر مراسمهای قدیمی در استان گیلان و روستاهای آن است. این مراسم در واقع همان چهارشنبهسوری مشهور است که با اندکی تغییرات اجرا میشود. افراد آتشی بر بالاترین نقطه شهر یا روستای خود روبهقبله، روشن میکنند. در حین پریدن از روی آتش این آواز خوانده میشود:
گل گل چهارشنبه بهحق پنجشنبه
زردی بشه، سرخی بایه نکبت بشه، دولت بایه
معنی شعر: ای شعله آتش چهارشنبه، بهحق پنجشنبه، زردی و ضعف و بیماری رخت بربندد و نوبت سرخی و نشاط و خرمی فرارسد. دوره نکبت و ناکامی به سر آید و دولت و اقبال روی نماید.
این مراسم از آیین زرتشت باقیمانده و در عصر اسلامی هم گرامی داشته میشد.